Afgelopen zondag had ik het voorrecht om een prachtige Moeder Dochter Cirkel te faciliteren in mijn praktijk in Noordwijk. Voor mij voor het eerst om in deze hoedanigheid moeders en dochters te begeleiden, dus ook een beetje spannend. De groep was vol en het was uiteindelijk een super leuke en fijne ervaring, ik heb zo genoten van deze bijzondere middag.
In het openingsrondje was er duidelijk nog wat ongemak en onzekerheid bij de meisjes (7-10 jaar), maar toch voelde het al vertrouwd. Na de ontspanningsoefening en meditatie werd de sfeer opener en ik voelde vooral mijn rol in het bieden van ruimte voor wat er wilde ontstaan, zonder iets te forceren. Uiteraard had ik een mooi programma in elkaar gezet en was er een duidelijke intentie voor de middag, maar ik was ook bewust dat ik soms de structuur moest loslaten. En dat bleek ook zo te zijn, zo hadden de meiden iets anders in gedachten of was er behoefte om iets af te wijken van de opdracht, zoals bij het tekenen, en dat mocht er ook helemaal zijn. Evenals de bijbehorende emoties die daarin loskwamen bij de meiden en moeders.
Het was gaaf om te zien hoe de oefeningen, zoals de hart tot hart verbinding en het portretten tekenen, een krachtige manier waren om moeders en dochters te laten vertragen. De subtiele verschuivingen in houding en energie bij zowel moeders als dochters waren leuk om waar te nemen. Vooral het creatieve gedeelte, en natuurlijk hielpen de koekjes en chocola daarbij, zorgde voor een gezellige sfeer waarin er veel werd gelachen.
Tijdens de momenten van delen in de cirkel werd ik soms verrast of ontroert door bepaalde opmerkingen, met name de puurheid van de meiden vond ik erg leuk. Een bijzonder moment dat me is bijgebleven, was toen de moeders en dochters afzonderlijk van elkaar een cirkel vormden. De meiden zaten als een groepje bij elkaar en mochten elkaar complimenten geven en de moeders hadden daardoor even de ruimte om onderling van moeder tot moeder te delen. Er kwam kwetsbaarheid naar boven, o.a. over een goede moeder zijn, wanneer ben je dat? En wat als je voelt dat je faalt? Wederkerig was er zoveel begrip en compassie voor elkaar. Dat was voor mij het voorbeeld van ‘sisterhood’; elkaar niet oordelen, maar juist de ruimte geven om eerlijk en echt te zijn en elkaar te ondersteunen. Ook na de cirkel kwam dit terug toen de moeders nog even napraten.
Bij het verbindingsritueel was er aandacht voor dankbaarheid en vergeving, en volgens mij was dat het moment dat moeders en dochters echt de diepte in konden met elkaar. Dat bleek ook achteraf bij het delen in de cirkel. Er was een mooi evenwicht tussen speelse lichtheid en emotionele processen gedurende de middag. En het was voor mij een oefening in aanwezig zijn, in het vertrouwen dat elke moeder en dochter precies datgene naar boven liet komen wat op dat moment nodig was. Het was een gezellige middag waarin aandacht voor elkaar en verbinding met elkaar centraal stonden. Ik ben dankbaar dat ik deze reis mocht begeleiden.