Soms hoor je de vraag wat zou je tegen je jongere zelf willen zeggen?
Een van de wezenlijkste dingen die ik heb mogen leren en echt heb kunnen verankeren in mijn leven is dat jezelf zijn, een van de belangrijkste doelen, zo niet het belangrijkste doel, is in het leven. Je eigen waarheid leven en je ware zelf zijn en mogen ontdekken. Wow… zo logisch, maar ook zo lastig om echt te doen. Dat is wat ik tegen het meisje op de foto zou willen zeggen. “Hou van jezelf, wees jezelf en wees trouw aan jezelf, dat is genoeg….”
Als ik terugkijk op mijn eigen reis naar zelfacceptatie en zelfliefde, zie ik de invloed van mijn relatie met mijn moeder en de rol die het heeft gespeeld in mijn vermogen om mezelf te durven zijn. Als dochter ben ik gevormd door haar liefde, haar kennis en haar voorbeeld, maar ik ben ook geconfronteerd met haar verwachtingen, oordelen en haar manier van omgaan met emotionele wonden. Deze dualiteit heeft mij uitgedaagd om mijn eigen ik te ontdekken en omarmen, wat echt pas gelukt is na mijn 30ste.
Vaak worden moeders gezien als de hoedsters van traditie en conventie, terwijl dochters worden gezien als degenen die deze tradities in vraag durven te stellen en nieuwe paden willen verkennen. Maar ik heb geleerd dat moeders net zo goed zoekende zijn naar hun eigen identiteit en dat dochters verlangen naar de goedkeuring en validatie van hun moeders ook al banen ze hun eigen weg.
In de complexe dynamiek tussen moeders en dochters speelt het vermogen om jezelf te durven zijn een cruciale rol. Als moeder sta je vaak voor uitdagingen en zijn er thema’s waarmee je aan het worstelen bent, zoals hoe je over jezelf denkt, voor jezelf zorgt, eigen keuzes maakt, grenzen aangeeft, en jezelf durft te laten zien. Deze innerlijke strijd kan onbewust doorgegeven worden aan je dochter(s), waarbij jouw overtuigingen en gedrag een impact hebben op hoe zij zichzelf zien, zowel nu als in de toekomst als volwassene.
Het proces van jezelf durven zijn is gevuld met momenten van zelftwijfel en angst voor afwijzing. Een van mijn intenties met Moeder Dochter Coaching is dat moeders en dochters elkaar kunnen helpen deze angsten te overwinnen door open communicatie en empathie. Door kwetsbaarheid te tonen en eerlijk te zijn over onze gevoelens, kunnen we een diepere verbinding tot stand brengen en elkaar aanmoedigen om trouw te blijven aan onszelf, zelfs als dat betekent dat we buiten de gebaande paden treden. Iets wat van groot belang is in deze tijd.
Maar zelfacceptatie is ook een individuele reis. Het vereist moed om de stemmen van anderen, inclusief die van onze moeders, los te laten en onze eigen innerlijke waarheid te omarmen. Het betekent het afwerpen van de last van perfectie en in plaats daarvan streven naar authentieke zelfexpressie. Het betekent het aanvaarden van onze eigen gebreken en unieke kwaliteiten, en het koesteren van de kracht die voortkomt uit zelfliefde.
Als moeders en dochters elkaar ondersteunen in deze reis, kunnen ze een krachtige bron van empowerment voor elkaar zijn. Samen kunnen ze de beperkingen van traditionele genderrollen en verwachtingen uitdagen, en een ruimte creëren waarin vrijheid en authenticiteit gedijen. In deze ruimte kunnen moeders en dochters elkaar aanmoedigen om groots te dromen, risico’s te nemen en hun volledige potentieel te leven.
Dus laten we elkaar, als moeders en dochters, ondersteunen, aanmoedigen en inspireren om moedig te zijn, om trouw te blijven aan onszelf en om onze eigen unieke paden te volgen. Want uiteindelijk is het in het vinden van onze eigen stem en waarheid dat we vrijheid en vervulling zullen vinden.
