Als moeders staan we vaak aan de frontlinie van de opvoeding, waarbij we onze liefde, zorg en aandacht aan onze kinderen geven. Maar te midden van dit alles kunnen we soms vergeten om ook voor ons eigen innerlijke kind te zorgen. Het innerlijke kind is dat deel van onszelf dat gevormd is door onze ervaringen in onze vroege jeugd, zowel positief als negatief, en dat nog steeds aanwezig is in ons volwassen leven.
Ik had tot voor 10 jaar terug nog nooit van innerlijk kind gehoord, laat staan dat ik wist dat ik er iets mee mocht doen en sterker nog dat mijn innerlijk kind, de kleine Ilse, de sleutel was tot mijn geluk nu. Ik had oprecht geen idee dat het belangrijk was om aandacht te geven aan haar en als ik echt aan mijn trauma’s wilde werken naar haar moest gaan luisteren. Tot dan toen drukte ik mijn trauma’s of lekker weg (o.a. met mijn 15 jaar lange eetverslaving) of ik sprak erover als een slachtoffer en gebruikte het als reden waarom bepaalde dingen in mijn leven mislukte. Wat maakte dat ik eigenlijk nooit verantwoordelijkheid nam of compassie had voor die delen in en van mij. Gelukkig zijn veel mooie mensen en goede lessen op mijn pad gekomen en heb ik als dertiger wel geleerd hoe ik er voor mijn innerlijk kind kan zijn en hoe zij er op haar beurt voor mij, Ilse nu, is.
Een belangrijk onderwerp in moeder dochter coaching. Het concept van het innerlijke kind en de relatie tussen moeder en dochter zijn diepgeworteld in de menselijke psyche en kunnen een enorme invloed hebben op onze emotionele ontwikkeling en welzijn. De band tussen moeder en dochter speelt een cruciale rol bij het vormgeven van dit innerlijke kind en het bepalen van hoe het zich uit in onze relaties en zelfbeeld.
Voor veel vrouwen is de relatie met hun moeder een van de meest significante en complexe relaties in hun leven. Het is vaak de eerste en meest invloedrijke verbinding die we hebben. Vanaf het moment van geboorte ligt er een diepe emotionele band tussen moeder en dochter, die door de jaren heen evolueert en verandert, maar nooit echt verdwijnt, ook al is je moeder niet meer in beeld of in leven. Deze relatie kan een bron van liefde, steun en begrip zijn, maar kan ook uitdagingen, pijn en conflicten met zich meebrengen.
Het innerlijke kind wordt gevormd door de interacties en relaties die we als kinderen met onze ouders en nabije omgeving hebben gehad. Positieve ervaringen, zoals liefdevolle zorg, aandacht en bevestiging, dragen bij aan het ontwikkelen van een gezond innerlijk kind, terwijl negatieve ervaringen, zoals verwaarlozing, kritiek of misbruik, littekens kunnen achterlaten die nog lang kunnen nagalmen in ons volwassen leven. Bij dit laatste hebben we het over onveilige hechting, waar we inmiddels van weten dat dit zelf saboterende coping strategieën veroorzaakt die ernstige gevolgen kunnen hebben in iemands leven.
Patronen uit de kindertijd kunnen zich herhalen bij vrouwen in hun relaties als volwassene, vooral in hun relatie met hun moeder en later met hun eigen dochters. Het kan zijn dat je onbewust probeert om de banden te versterken of juist afstand te nemen, afhankelijk van jouw ervaringen en emoties die verband houden met het innerlijke kind. Misschien voel je je misschien verplicht om te voldoen aan de verwachtingen van jouw moeder, zelfs als dat ten koste gaat van jouw eigen welzijn, of misschien strijd je wel voor onafhankelijkheid en autonomie.
Ik kom dit in allerlei variaties tegen in mijn praktijk. Bijvoorbeeld dat veel vrouwen zo streng voor zichzelf zijn en dat zelfliefde soms zo moeilijk is, omdat ze nog steeds hetzelfde programma uit hun jeugd draaien, bijvoorbeeld het meisje wat onzichtbaar moest zijn om de boze vader te vermijden of het meisje wat de clown moest spelen om aandacht te krijgen. Ik zie ook dat elke relatie tussen moeder en dochter uniek is en dat er geen one-size-fits-all benadering is voor het begrijpen of verbeteren ervan. Elke vrouw moet haar eigen reis maken naar zelfontdekking en heling, en ik vind het zeer bijzonder als ik hierin mag begeleiden en door mijn ervaringen anderen mag ondersteunen in hun proces.
Het begrijpen en zorg dragen voor je innerlijke kind kan een belangrijke stap zijn in het veranderen van de relatie tussen jou en jouw moeder of jouw dochter. Door bewust te worden van de emotionele behoeften en pijn uit het verleden, kan je werken aan het loslaten van negatieve patronen en het vormen van gezonde en liefdevolle relaties, zowel met jezelf als met anderen. Dit proces van heling kan moeilijk en uitdagend zijn, maar kan uiteindelijk leiden tot vrijheid, vrij zijn van destructieve patronen.
Tot slot, een concreet voorbeeld van mijn eigen innerlijk kind dat invloed heeft op mijn dagelijkse leven. Ik weet dat het normaal is om als moeder me soms overweldigd, gestrest en zelfs uitgeput te voelen. En toch gebeurd het regelmatig dat ik probeer deze emoties te onderdrukken, i.p.v. ze te omarmen en te erkennen, omdat jonge Ilse heeft geleerd over emoties heen te stappen en haar gevoeligheid als zwakte te zien. Beter was het om afleiding te zoeken en aan niemand te laten te zien dat ik verdrietig of bang was. En dat wegdrukken komt dan altijd op een later moment weer terug, soms dubbel zo hard. Ik ben met dat thema en de kleine Ilse aan de slag gegaan om haar gevoeligheid juist te eren, waardoor ik mijn emoties en gevoeligheid kan vieren in het nu en als kracht inzet. De muur is grotendeels afgebroken en nu komt langzamerhand steeds meer mijn sterke intuïtie terug. Ik heb het veilig voor mezelf gemaakt om te voelen, omdat ik weet dat ik het nu aankan, ik kan ermee omgaan en ik blijf staan. Mijn les blijft om mezelf toestaan om te voelen wat ik voel, zonder oordeel en met name om daar geen tijdsdruk op uit te oefenen.
Wat is jouw les, waarin mag jij nog leren van jouw innerlijk kind? Wat mag er nog gezien en gevoeld worden? En hoe mooi mag jouw leven zijn als je daar werkelijk aandacht voor hebt?